Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Μνήμης... Ειρήνη

Οι πολυ-κατοικίες
αιωρήθηκαν για λίγο
και πέταξαν μακριά
διακριτικά
για να τον αφήσουν
απερίσπαστο
-------------------------------------
Και βέβαια
γνωρίζω από ύψη
Απ'ο τις χρυσές παρυφές
του καλαμποκιού
θωρώ το σύμπαν
--------------------------------------------------------------

Τα χρόνια πέρασαν
και ο χρυσός
υποβιβάστηκε σε όργανο βρώσης
Γι αυτό εξοβελίστηκα
μακριά σου αγαπημένη
και για να σου γράψω
-------------------------------------------------------------------


Αντιφάσεις

Αυτές οι πράξεις δείχνουν άραγε
υπερβολική σύνεση ή ατολμία
Πως παραπαίουμε έτσι ανάμεσα
στο φως και το σκοτάδι
στην εσωτερική χειραφέτηση
και στην ατομική συρίκνωση
Κάποτε αφιλτράριστοι
καταντάμε ποταποί
και άλλοτε μέγιστοι
Αργό παιχνίδι τέννις
ανάμεσα στην έπαρση
και την μιζέρια

Ανάσταση

Τώρα που προσπαθούμε
να ανα-πλασουμε
τα καλοσυνάτα
τα μυημένα στη βροχή
πρ'οσωπα των ιδδιάνων
ανα-παριστάνουμε το περίφημο
σαν κακοτέχνη επιτραπέζια
μεταφορά μελωδίας
και ανα-τρέπουμε διδαχές

Η τριάδα

΄Οταν κατάλαβε
τη μεγαλοψυχία του πατέρα
την απόσταση του οδηγού
τη μεγαλοθυμία του θεού
του φάνηκε πως λυπήθηκε

2 σχόλια:

ΙΩΑΝΝΗΣ είπε...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ
ΑΣΕ ΤΟ ΜΕΛΑΝΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ
ΝΑ ΤΥΠΩΘΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΤΟ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟ
ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΗΜΕΡΑ Η ΑΥΡΙΑΝΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ-ΔΟΥΚΙΣΣΑ

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητοί μου Iωάννη & Δούκισσα
Eίθε ένα λαμπρό φως να σας θερμαίνει.
Eυχαριστώ
Xρήστος