Ήταν και αυτή η ποίηση ζωή
που ζωή ποίηση δεν γίνεται

Εφαρμόζω την αφή
σ' αυτή την αγαπημένη
ακροστοιχίδα
σαν σε Μπράιγ
του ηλιόλουστου καλοκαιριού
και του όμορφου χιονισμένου
χειμώνα
Μέσ' την θαλπωρή
και τις νουθεσίες του χρηστού
εθισμένος στην προσμονή
όμοιος με δεξαμενή
φλοιού ελιάς

Είναι πάλι
μονοπάτι το αγαπημένο
κάποια ξερά χόρτα
λαμπιρίζουν συνειδητότητα
στο θερμό ήλιο
δέντρα στρογγυλά
φυλλωσιές θροίζουν πληρότητα
είναι η διαδρομή
προς τα σχολεία
μου

Απο τις προσευχες

Μόνο μη μ' αφήσεις
ξανά
στη Λάρισα τρεις τη νύχτα
ας πούμε
ή στην ακατανόμαστη
τη θύρα του χαμού

Ευτυχώς που δεν χάθηκε
και ο Τζίνο
τόσο παράταιρα ωραίος
βρίσκεται
μεσ' τη γλύκα του καρπουζιού
προς Περσία μεριά
ακροβάτης απίθανος
της ουσίας του
εργαζόμενος στο μεδούλι

Όχι στην έρημο
κενή
τουλάχιστον όχι
χωρίς ρουλότ
ή χωρίς «πυρ, γυνή ή θάλασσα»

Ευχαριστώ

DREAM

«DAMNED IF THEY LEAVE
AND DAMNED IF THEY STAY:
BETTER AT LEAST TO HAVE GONE,
AND BE DOOMED IN THE BOAT
OF THEIR DREAMS»
Documenta 2007