Μόνο μη μ' αφήσεις
ξανά
στη Λάρισα τρεις τη νύχτα
ας πούμε
ή στην ακατανόμαστη
τη θύρα του χαμού
Ευτυχώς που δεν χάθηκε
και ο Τζίνο
τόσο παράταιρα ωραίος
βρίσκεται
μεσ' τη γλύκα του καρπουζιού
προς Περσία μεριά
ακροβάτης απίθανος
της ουσίας του
εργαζόμενος στο μεδούλι
Όχι στην έρημο
κενή
τουλάχιστον όχι
χωρίς ρουλότ
ή χωρίς «πυρ, γυνή ή θάλασσα»
Ευχαριστώ
2 σχόλια:
Χρήστο caro mio...η θύρα του χαμού έχει όνομα. Την λένε ΦΟΒΟ. Γιαυτό κι εμείς, στην τρελλή κραιπάλη των σκοταδιών του, ας παραταχτούμε με σθένος, ωσπου να τον γονατίσουμε, να συλαββίσει την ματαιότητα των ταξειδιών του, στην Θεϊκή μας βεβαιότητα. Σαν τον Gino που σέρβιρε τους φόβους....με λιαστή ντομάτα....
Παρεπιμπτόντως ξέρεις ότι την Ντομάτα την λένε pomodoro που σημαίνει "το μήλο της αγάπης;"
Φιλιά για σένα και την γραμματέα σου....
..προσευχή για να εισακουστεί ως τα βάθη της ψυχής μας..ως τις άβυσσους των φόβων μας.
Καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου