Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

Παλι...

Πλάτη με 250 κεραμίδια
με δύο λέοντες
μπρούτζινους να υποστηρίζουν
με τα αναγκαία
τα στοιχειώδη τελοσπάντων
φρουρός της ανάγκης
ταπεινός όχι πάντα
υποτάσσοντας αγρίμια
ανήμερα και ημέρα να 'ναι
ποιητής της ανάγκης
στην ανάγκη

2 σχόλια:

iLiAs είπε...

..η ποίηση ανάγκη κάθε στιγμή!
Να είσαι καλά.

Ελένη Στασινού είπε...

Φίλε Χρήστο της καρδιάς μου τι θέλει να πει ο Ποιητής;

Η ΠΤΩΣΗ
Η κάθοδος
της μοναδικής λύπης μου
βλέπει στη θάλασσα
μέσα από την παρακμή
των ονείρων
και μιας πορείας
που καθημερινά αναβάλλεται.

(απο το "Ιστορες Θεοί Τούτων"
της Αλεξ. Δήμου)