Ωδή στο κάπα

                   Κόσμος

           που κοσμεί        τι

            ένα κομψευόμενο

                   κόμα

         μιας  κόλουρης   ζωής

  εντός μη κυρτής

         θείας κόρης

Canto

Πάλι η βροχή
λιγότερο παράξενη
πάλι η μουσική
υποκινητική
Ηλιαχτίδες εισχωρούν
μέσα μας
με κρότο

Post it

Να θυμηθώ
άρρητες διασαφηνίσεις
να σου εξιστορίσω
Να στείλω
μηνύματα κατευνασμού
Να συλλάβω
μια ισχυρή δόση
Χριστής αγάπης
Και
ακόμα και μέσα
από ένα ξύλινο πάτωμα
σ' αγαπώ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Άκρη μιας λουλουδιασμένης
Παρασκευής
συγκινώ την ομορφιά
κόμης αγαπημένης

Βροχή είναι
αυτή που βάλθηκα
να παρακολουθώ
αναμένοντας γνώση
απομυζώντας υγρασία
απευχόμενος την αργία

ΔΙΧΩΣ ΟΜΙΛΙΑ

Απέραντη σιωπή εξαπλώθηκε
σαν σε αποικία μυρμιγκιών
ήχοι επιτρεπτοί
μόνο από ξυλάκια σπόρους
ευγενικά σουρσίματα
καμιά ασήμαντη έκφραση
αισθημάτων ή λέξεων
δεν φάνηκε
Εδώ και εκεί κάποιοι στέκονται
ή περπατούν ουσιαστικά
Ύπαρξη - συνύπαρξη
με τη ψευδή θνητότητα
αντάμα
δίχως εξορκισμούς δοκιμασιών
ή κυρίως
της ποίησης τον παραγκωνισμό
Ομορφιά

Ήταν και αυτή η ποίηση ζωή
που ζωή ποίηση δεν γίνεται

Εφαρμόζω την αφή
σ' αυτή την αγαπημένη
ακροστοιχίδα
σαν σε Μπράιγ
του ηλιόλουστου καλοκαιριού
και του όμορφου χιονισμένου
χειμώνα
Μέσ' την θαλπωρή
και τις νουθεσίες του χρηστού
εθισμένος στην προσμονή
όμοιος με δεξαμενή
φλοιού ελιάς

Είναι πάλι
μονοπάτι το αγαπημένο
κάποια ξερά χόρτα
λαμπιρίζουν συνειδητότητα
στο θερμό ήλιο
δέντρα στρογγυλά
φυλλωσιές θροίζουν πληρότητα
είναι η διαδρομή
προς τα σχολεία
μου

Απο τις προσευχες

Μόνο μη μ' αφήσεις
ξανά
στη Λάρισα τρεις τη νύχτα
ας πούμε
ή στην ακατανόμαστη
τη θύρα του χαμού

Ευτυχώς που δεν χάθηκε
και ο Τζίνο
τόσο παράταιρα ωραίος
βρίσκεται
μεσ' τη γλύκα του καρπουζιού
προς Περσία μεριά
ακροβάτης απίθανος
της ουσίας του
εργαζόμενος στο μεδούλι

Όχι στην έρημο
κενή
τουλάχιστον όχι
χωρίς ρουλότ
ή χωρίς «πυρ, γυνή ή θάλασσα»

Ευχαριστώ

DREAM

«DAMNED IF THEY LEAVE
AND DAMNED IF THEY STAY:
BETTER AT LEAST TO HAVE GONE,
AND BE DOOMED IN THE BOAT
OF THEIR DREAMS»
Documenta 2007

Παλι...

Πλάτη με 250 κεραμίδια
με δύο λέοντες
μπρούτζινους να υποστηρίζουν
με τα αναγκαία
τα στοιχειώδη τελοσπάντων
φρουρός της ανάγκης
ταπεινός όχι πάντα
υποτάσσοντας αγρίμια
ανήμερα και ημέρα να 'ναι
ποιητής της ανάγκης
στην ανάγκη

στον Λ.

Ελπινίκη:
Η ελπίς της νίκης
δε νίκησε

«Όταν ανέβηκα πια στο τρένο, θυμήθηκα
ότι μέσα στη ζάλη μου είχα ξεχάσει
να δώσω φιλοδώρημα στον ταξιτζή,
και με την παράλειψη αυτή αφέθηκα δύσθυμος
να επιστρέψω στον κόσμο των αηδιαστικών
γεγονότων».

Ίμρε Κέρτες
«Εγώ, ένας άλλος»

σε δυο φιλους

Θα συναντηθούμε πάλι
μετά
εφτά φάρους
τρεις πλαγιές στο δειλινό
μια ντουζίνα έρωτες
και μία και μόνο
μία αγάπη